Na JESSE CHENGE

MIAKA tisa imepita tangu tukio la kutisha lilipotokea katika Chuo Kikuu cha Garissa, lakini waathirika bado wanakabiliana na majeraha ya kihisia yaliyosababishwa siku hiyo ya kutisha. Vidonda hivyo vimechimba ndani, vikiacha urithi wa maumivu ambayo hayajafifia.

Kumbukumbu ya Maumivu

Mwezi huu wa Aprili, kumbukumbu za tukio la kigaidi katika Chuo Kikuu cha Garissa zimekutanisha manusura katika Shule ya Upili ya Bungoma kwa zoezi la kupanda miti. Tukio hili ni ishara ya ukumbusho kwa wenzao waliopoteza maisha katika shambulizi hilo la kutisha. Majonzi na mawazo ya siku ile bado yanawasumbua, na ndoto zao zinabeba uzito wa kumbukumbu hizo.

Mark Simiyu, mmoja wa waathiriwa, anazungumzia kimya cha serikali baada ya shambulio.

“Baada ya shambulio,” anasema, “serikali ya Kenya haikutoa msaada wowote. Ni mataifa mengine yaliyoingilia kati, yakitoa masomo ya ufadhili kwa baadhi yetu, kuturuhusu kuendelea na elimu yetu.” Sauti ya Simiyu inabeba uzito wa wale waliobaki—wale ambao hawakupokea msaada kama huo.

Wasiwasi Unaendelea

Everlyne Wanakacha, mwingine kati ya waathiriwa, anafichua mapambano yanayoendelea.

“Mashambulio ya kigaidi bado yanazua wasiwasi,” anaeleza. “Kila ninaposikia habari za vurugu, narejea kwenye siku ile katika chuo chetu.”

Majeraha ya kihisia yanadumu, yakiwa hayajapona na yakiwa bado yanauma.

Wito wa Wanakacha unapenya miaka: “Tunaiomba serikali na mashirika yanayotoa huduma za mwongozo na ushauri kuongeza msaada wao kwa waathiriwa wa mashambulio ya kigaidi.”

Maneno yake yanagusa maumivu yaliyoingizwa ndani ya roho zao.

Duncan Ombunga anaonyesha alama zinazoonekana za siku ile ya kutisha—vidonda vya risasi vilivyochorwa kote mwilini mwake. Majeraha ya kimwili yanathibitisha kuwa walipitia kipindi cha kutisha.

Wito wa Kuwawezesha

Maximillah Okello, mshauri mwenye huruma aliyeunganisha waathiriwa, anapigania mabadiliko.

“Serikali inapaswa kutambua uimara wetu,” anasisitiza. “Fursa za ajira zinaweza kutuwezesha kujenga upya maisha yetu na kuwasaidia familia zetu.”

Jua linapoingia kupitia majani ya miti iliyopandwa hivi karibuni, vivuli vinacheza—ishara ya uvumilivu. Miaka tisa imepita, vidonda vipo, lakini pia kuna azimio la kupona na kuheshimu kumbukumbu za waliopotea.